Sözün bittiği yerde gözler konuşur
Söylüyoruz, boğazımızdan dökülebilirse kelimeler o kriz anlarında sevgiyi sırtından bıçakladığımız. Af dilerken soluğumuz yeterse kelimeleri dışarı itmeye… acıdan konuşabilirsek…
Dinlemeye hazırsa karşımızdaki, bizi dinlemeyecek kadar kızmamışsa…. bir şeyler diyoruz….. bahaneler, iltifatlar, yalanlar…
Ama bazen tıkanıyor yollar. Sözler kifayetsiz kalıyor hali anlatmaya…. ne acısını paylaşabiliyoruz sevdiğimizin o üzülüyor diye yaşadığımız acıdan… ne mazeret bulabiliyoruz af dilemeye…. ne geri dönebiliyoruz ettiğimiz laftan… bazen. Kırılma anındayız o dakika…
Susmak ve nefeslenmek anı…. göz göze bakmak….
Çünkü artık gözler devrede o andan itibaren… konuşmak yok!
Gözler yalanı bağırır çünkü…. hatayı ifşa eder, aldatmayı, kahpeliği…. gözler yalan söylemez, dil faklı konuşsa da.
Acının en derinleri görünür gözlerde samimiyse… sevincin parlaklığı okunur gözlerden gerçekse…
Bir tek bakış neler neler anlatır anlayabilene, göz göze gelebilene…
Kaçmıyorsa gözler, şefkatle bakıyorsa … en derin yaralar kapanır konuşmadan.
Özlemler savrulur o gözlerden dışarıya, nefretler, yalvarışlar…. sensiz yapamam diye haykırır gözler kalpten gelen.
Acılar vardır bazen susmak gerekir… binlerce can gitmiştir enkaz altına… konuşmak kar etmez… gözlerle bakmak gerekir o yığınlara acı tebessümlerle…
Kalp kırılır bazen affedemez kelimeleri… de bir tek bakış yeter bağışlamaya.
Hatalıyım ama anlatamam derdimi, neden diye sorma der gibi bakar bazen gözler… anlamak gerek….
Üzgünüm der…. affetmek gerek. Çünkü kalpten çıkmıştır o kelime… dilden değil.
Acında, sevincinde yanındayım der o gözler… konuşmasa da.
Ecel alıp gittiyse sevileni, yitikse yaşamlar bundan sonra…. kelimeler ifade edemez o yalnızlığı, acıyı…. yerini, sahneyi gözlere bırakır.
Özlemler bittiyse bir kapı çalışıyla, kelimeler anlatamaz o göz yaşlarındaki mutluluğu…
Gözler, dudaklardan dökülmeyen sözler edebiliyorsa…. gerçektir, gereklidir, istemiyordur çekip gitmeyi. İstemiyordur terk edilmeyi.
Gözler kalbin aynasıdır…. kelimelerse aklın.
Sözün bittiği yerde…. kalp alır sahneyi. bence.
Sözün bittiği yerde gözler konuşur , kalp seslenir…. duyabilene.