Sesimi duyan var mı
Bu sözü biraz acı şekilde depremlerimizden öğrendik….. enkaz altındakilere ulaşmak isteyenler bağırıyordu sessizliğin ortasında gür sesle; Sesimi duyan var mı? Sonra alttakiler bağırmaya başladı aynı sözü yardımlar gecikince…
Bir umuttu o haykırış, bir cana ulaşmak, bir hayatı kurtarmaktı…. kimi duydu sesi, kimi kurtulamadı… duyulamadı sesi.
Hayat o kadar gürültülü ki çoğu zaman seslerimiz duyulmuyor. Haykırışlarımız kayboluyor kalabalıkların ortasında…. kimse bize seslenmiyor, kimse duymuyor çığlıklarımızı… tek başımıza, kendi dertlerimizle kendimiz başa çıkmak zorunda kalıyoruz. Çoğu zaman da olmuyor…. son veriyoruz mutluluğa, denemeye, yaşamaya. Teslim oluyoruz duyulmamaya.
Çok kalpler var feryat eden…. sevgisiz, acı dolu, yardım dileyen…. Ne canlar var haksızlığa uğramış, zulümle inleyen….
Biz seslenmiyoruz onlara yardım için günlük telaşlarımızdan, en yakınlarımızı bile görmüyoruz.
Onlar seslenseler de duyuramıyorlar seslerini acıdan, gürültüden…. yok olmaya mahkum gibi.
Enkaz altında çoklarımız, dertten kederden. Ne bağırabiliyoruz, ne duyurabiliyoruz ne seslenen var bizi kurtarmak için….
Nadiren bir dostun sesi geliyor kulaklarımıza….. yardım çığlıklarımızı görebilen.
Bazen bir yabancı duyuyor yardım çığlıklarımızı….
Bazen tam yığılıp kalacakken bir el uzanıyor yukarıdan bizi çekmek için uzanan….. kurtuluyoruz.
Ama bazen de enkazın altında soğuktan, açlıktan, ilgisizlikten…. yitip gidiyoruz.
İnsan dost biriktirmeli, insan biriktirmeli diyorum ya her zaman …. yokluğumuzu hemen hissetmeliler, yardım çığlıklarımızı ilk onlar duymalı…. bizde onların sesini duyabilmeliyiz enkaz altında kalırlarsa hayatın, badirelerin…
Bence Sesimi duyan var mı diye bağırmalı insan çıkmazlara düşünce tek başına mücadele etmektense, o dağ gibi enkazları kaldırmayı denemektense, gücü bitene kadar manasız çabalamaktansa…. karanlıklardan çıkmayı denemeli, yitmemeli o dehlizlerde….
Bence insan Sesimi duyan var mı diye bağırmalı dostlarını aramak ve kurtarmak için…. dertlerle boğuşan, yüreği yanmış, gözleri nemli, sesi titrek dostlarını, sevdiklerini hemen anlamalı….
Gözler yalan söylemez…. gözlere bakmak kafi.
Canlar nasıl yitiyorsa deprem enkazlarında…. hayat enkazlarında da yaşama heyecanları yitiyor…
Çıkmaz yollara düşenleri alıyor ölüm intiharlarla….
Bir dost el olmak lazım kurtarmak için….. bir dost el olmalı bizi kurtaracak.
Tek başına olmaz hayat…. kırıp dökerek yürünmez hayat yolları.
bence.