Çocuklar olmadan cennet olmaz
Bu sözü bir dizide duydum ve içim burkularak da olsa çok beğendim. İki yönden etkilendim.
İlki dünyayı sevgi dolu yapan şey gerçekten çocuklar. Masumiyeti, neşeyi, sevgiyi, paylaşmayı karşılıksız olarak verebilen sadece onlar var. Yaramaz da olsalar, kırıp dökseler de onlarsız bir dünya düşünülemez.
İkincisi cenneti tasvir eden tüm beyanlarda çocuklar unutuluyor gibi ama bence cennetlerde bulacağımız huzur, sevgi, memnuniyet, şükür ve neşeyi yine onlar sağlayacak…. Kırlarda koşacaklar, oyunlar oynayacaklar, hayata tatlı bir anlam katacaklar, o sonsuz hayatta bile…. Ve inanıyorsak bileceğiz ki reşit olmadan yani 15 veya 18 yaşına gelmeden vefat eden hiç bir çocuk dinen vebal taşımayacağından TÜM ERKEN ÖLEN ÇOCUKLAR CENNETE GİDECEKLER, CENNETİN ÇOCUKLARI OLACAKLAR.
Düşünün bu dünya onlarsız olsaydı ne olurdu? Yetişkin insanlar cehennemi olurdu burası. Somurtkan, rekabete yumulmuş, takım elbiseli, ciddi, mutlu olmayı unutmuş, para peşinde milyarlarca insan….
Anne ve babaların çocuk özlemi, toplumların genç nüfus beklentisi boşuna değil. Hem bugün ve hem de sağlıklı nesillerin inşa edeceği yarınlar için çocuklar şart…. Hayata neşe ve renk katmak için çocuklar şart…. Onlardan alacağımız dersler için çocuklar şart.
Cennetler keza… onlar olmazsa nasıl bir yer olur?
Burada acı bir noktaya değinmek gerek…. anne karnında yahut erken yaşlarda vefat eden çocuklara…. Onlar orada neşeyle oynuyor olacaklar inşallah yeşil cennetlerde….. Biz bu dünyadan onları uğurlarken feryat ediyoruz, içimiz kanıyor ama onların orada mutlu olacağını bilmeliyiz. Çünkü masumlar, çünkü günahsızlar, çünkü mazlumlar, çünkü sınavı tamamlayamadılar, hatta sınava başlayamadılar bile…. Bu yüzden günahsızlar. Mekanları da inşallah cennetler olacak. İleride nasıl biri olurlardı bilemeyiz ama o yaşta hayata veda ettikleri için bence yerleri cennetler… Bu bize çok acı geliyor ama orada şehitlerle birlikte mutlu mutlu yaşıyor olacaklar….
Bir de istismar edilerek, sapıkça muamelelere maruz kalarak, sefalet ve ihmalle, acılar içinde ölen, öldürülen, tecavüz gören, savaş içinde aç kalan, yemek bulamadan yaşamış çocuklar var erken yaşlarda ölen…. Sizi Allah’a şikayet edeceğim diyen çocuklar var….. Onlar bence bırakın cennetlere gitmeyi cennetin en üst katlarına yerleşecekler bana göre. Bizlerin çocuklarından da daha iyi olacaklar orada çünkü zulüm gördüler, mahrum kaldılar ve mükafatını orada alacaklar.
Tüm bunlar ise şu demek; içimiz acıyor bir çocuk öldüğünde haklı olarak…. Yaşayacağı günler vardı diye üzülüyoruz ama o canı veren aldı o canı. Feryadımız kime? Bu dünya kaçırılmayacak bir fırsat veya eğlence dünyası değil, SINAV ALANI. O çocuklar cehenneme gitme olasılığından kurtuldular, çoklarımız gibi ateşlere düşmeyecekler, kötülüğe batıp, çirkin hayatlar sürmeyecekler…. Dünyadan mutlu anılarla ayrılacaklar, anne ve baba kokusuyla, ağızları süt kokarak girecekler cennetlere…. Bu güzel haber değil mi?
Bence bu dünyadan çocukları çekin tatsız, ruhsuz bir yer olurdu…. Cennetlerde de çocuklar olmazsa sevinç ve neşe olmaz. İlahi planın takdiri dahilinde Allah’ın dilediğinin önüne kimse geçemez.
Bence aileler, ateş düştüğü yeri yaksa da, durumlarına bu gözle bakmalı….
Ve bugünün büyükleri çocuklara bakarak hayata dair dersler çıkarmalı. Nasıl barış, huzur ve neşe dolu bir dünya yapılabilir diye…. çocuklardan feyz almalı dünya….
Çocuklar olmadan cennet olmaz diyorum ya, bu dünyada olmaz çocuksuz. Çünkü çocuk masumiyet, sevgi, cömertlik, paylaşım demek, adil dünya demek, sevgi ve umut demek. Bence.