Bir kadının hayat serüveni ve annelik mertebesi
Bir kadın hayatı boyunca pek çok mertebeden geçer. Erkeklerden farklı olarak yumuşak, şefkatli ve bir o kadar da duygusaldırlar. Serüvenleri onları nereye sürüklerse sürüklesin mizaç ve bakış açıları pek değişmez. Bazı kıskançlık ve kaprisleri olsa da bir tohumun dev çınara dönüşmesi gibi kadınlar da bebeklikten anneanneliğe giden yolda devleşir ve gölgeleriyle, meyveleriyle mutluluk dağıtırlar.
Bebek kız olunca aile sevince boğulur. Çünkü minik elli o bebek sempatiktir, kırılgandır, neşelidir, güzeldir, sevimlidir. Altını pislediğinde çıkan koku bile hoştur anneye. Kadının bu hayattaki ilk rolü budur. Sonra büyür, kız çocuğu olur…. sokakta oynarken, okulda, misafirlikte kendisinden beklenenleri öğrenir yavaş yavaş ve tatlı, güzel ve sevimlidir hala…
Ergenleştikçe, okul sınıfları yükseldikçe kız değişmeye başlar…. ama hala güzeldir, çekicidir, çocukluktan çıkmaya heveslidir, yemek öğrenir, dikiş öğrenir, makyaj öğrenir….. hepsini ilk annesinden görür. Aile ne demek, annelik nasıldır annesinden öğrenir çocuk. Hayatı tanımaya ve bir an önce büyümeye kararlıdır.
Genç kız, babasına aşık olsa da annesini örnek alır. Annesi beceriklidir, her şeye yetişmektedir, koruyucudur, sır saklayıcıdır…. onun gibi olmak ister; mutlu, evli ve çocuklu.
Genç kadın olur sonra…. işe atılır, küçük değildir artık. Güveni gelmiş, hayatla mücadele etme kararlılığına kavuşmuştur. Ama annesi hep yanındadır. En zor anlarında annesinin sesini duymak ister. Sevinçli anlarını da ilk onunla paylaşır.
Evlilik adımlarıyla beraber genç kız artık eş adayıdır, anne adayıdır…. Nikah biter, yeni eve taşınılır, anneden uzak akşamlarda kadın bazen cevapsız kalır hayatın soruları karşısında. Ama annesi hep yanındadır. Gece kaç olursa olsun. Hatta gece yarısı arasa da annesi mutlu olur bundan.
Derken hamilelikle beraber kadının hisleri değişmeye başlar. Hormonlara bağlasa da bazıları bu duygusallığı, aslında kadınlıktan anneliğe geçen kutsal bir yolculuktur bu dokuz ay…. sertlik terk edilirken, hisler öne çıkar, iki kişilik düşünülmeye başlarken bencillikler terk edilir.
Bebeğin ilk ağlayışı kadının hayatındaki en önemli dönüm noktasıdır. Gerçekle buluşması, iki parçaya bölünmesi, fedakarlıkta üst sınıfa atlaması o zaman gerçekleşir.
Kendi yaşadığı hayatı çocuğu yaşadıkça yaşlanır kadın…. derken kızı anne olur, kendisi anneanne.
Anneyken, eşken, artık bir annenin annesidir. Bu ise bambaşka bir duygu.
Evlat sahibi olamayan anneler de vardır. Biyolojik sebeplerden dolayı ama onlar pek çok çocuğun annesidir. Sevgilerini onlara verir evladı yerine. Evladını erken yaşta kaybeden anneler vardır. İçine gömdüğü hasretini çocuklarla paylaşır… sevgisini yansıtır başkalarının çocuklarına. Ama annelik güdüsü ve şefkati asla azalmaz. Çiçeklere, kedilere, kuşlara, başkalarının çocuklarına bile annelik yapar evlatsız anneler.
Evlat kıymeti bilmeyen annelere kızar, evladı olmayan anneler…..
Bir evlatken kendisinden beklenenler vardır, eşken de öyle, anneyken de, anneanneyken de.
Bu vazifeleri neredeyse tamamı mükemmelen yerine getirir. Çocuklar annelerini bu nedenle çok severler.
Ama bir de anneler vardır, daha doğrusu annecikler….. anne olmanın gereklerini yerine getirmeyen, çocuğuna düşman olan, özgürlüğüne mani olduğunu sandığı kızına eziyet eden, onu mal gibi kullanan, hatta öldüren, satan, hırsız yapan, kötü yola sevk eden… daha daha kızıyla rekabet edip onu yenmeye çalışan…
Bu kadınlar doğursalar da anne olamazlar. Çünkü annelik sadece dünyaya getirmek demek değildir. Yetiştirmek, sevmek, korumak, hayata hazırlamak, yanında durmaktır ölene dek.
İnsanların çocukluğu anne ve babaları ölene kadardır. Onlar hayata veda edince büyürler.
Anne ölünce dünya ıssızlaşır. Baba ölünce nasıl korumasız, güvensiz kalıyorsa çocuk, anne ölünce sevgisiz kalır, şefkatsiz, merhametsiz….
Bir yanı eksik kalır çocukların anne yoksa…. sol tarafları hep ağrır.
Kadın için serüven kız çocukluktan anneanneliğe uzanırken namuslu, becerikli, sadık, tatlı dilli, sevecen, sırdaş olması istenir kadından….
Kadın hayata ortaktır, eşittir, hatta bir adım daha öndedir affediciliğiyle.
Çocukken neler yaşattıysa annesi ona, kadın çocuğuna öyle davranır. Sevgisiz anneyle büyüyen çocuklar nasıl sevgisizse, sevgiyle yoğrulan çocuklar da sevgi saçar etrafına.
Kadın anne olunca anlar kadın olduğunu.
Kadın çocuk sahibi olunca anlar dünyaya neden geldiğini.
Kadın hayatın yumuşak yüzüdür.
Annelik kutsal bir mertebedir.
Bir anne çıkar, bir evlat doğurur, o evlat dünyayı değiştirir. Mustafa Kemal Atatürk’ün annesi Zübeyde hanım gibi….
Bir anne bir evlat doğurur o evlat insanlığa dev hizmetler verir….
Anne doğurgandır, evlatlara vesiledir, besleyip büyüten, yetiştirip eğitendir, öğretendir.
Anneler fedakardır soğuktan, sıcaktan, kazadan, beladan korur çocuklarını, kol kanat gerer. Kendisini feda eder gerekirse….
Ama bazı anneler de vardır ki evlatlarını çöp kutularına atacak kadar hain, merhametsiz ve adidir. Bunlar anne olamayanlardır.
Neyse ki bu şeytan kadınların sayısı elin parmakları kadardır. Çünkü sevgi, şefkat ve merhamet hamilelikten başlayarak kadının kalbinde açan çiçeklerdir. Bu çiçekler hiç solmaz.
Bugün anneler günü. Anne ne demek, çocuk ne demek bir kez daha düşünün.
Bugün ve her gün hayatta olmayan anneler dahi aranır, özlenir…. mezar taşları okşanır beyaz saçları yerine. Çiçeklerine sular verilir, yanaklarına öpücük kondurmak yerine.
Gelin bugün…. mesaj atmayın, sosyal medyadan anormal resimler göndermeyin, pahalı hediyeler almayın, telefon dahi etmeyin annenize.
Gidin yanına, ellerini öpün doyasıya, koklayın saçlarını henüz yaşıyorlarken…
Fakirhanelere terk etmeyin onları imkanınız varsa….. sıcak yuvalarından etmeyin. O sizi nasıl başkalarına emanet etmediyse, yuvalara terk etmediyse sizler de onu huzurevlerinin minik pencerelerine mahkum etmeyin.
Bugün siz neyseniz sizi o hale getiren odur. Bugün dev dalgaları siz yarattınız, küçük tepeleri siz var ettiniz ya aslında hala çocuksunuz annenizin gözünde.
Siz annenizden daha iyi anne olun.
Siz annenizin sizi sevdiğinden de fazla sevin evlatlarınızı.
Siz anne olmayı kendi kızlarınıza öğretin doğrusuyla.
Annenizi çok sevin…. çünkü siz büyüdükçe onlar yaşlanacak ve bir gün sizi yalnız bırakacaklar istemeden. O zaman üzülecek, özleyeceksiniz. Bu nedenle o an gelmeden evvel çatlamış ellerinden öpün doyasıya.
Bir kadının hayat serüveni ve annelik mertebesi bence bu şekilde. Sol yanınız, sol kolunuz hep anneniz olacak hayat boyu. Bu nedenle annenizi sevin, çok sevin.
Anneler günümüz kutlu olsun. Tüm annelerimizin ve anne adaylarımızın…. ellerinden, yanaklarından öperim.